روش های درمان ایمپلنت

روش های درمان ایمپلنت

در طرح و روش درمان ایمپلنت دندان باید ارتباط بین اعضای تیم و همکاری آنان، انتخاب صحیح بیمار، طرح ریزی دقیق درمان، تعداد ایمپلنت، محل جایگذاری آن ها و ارتفاع و قطر ایمپلنت ها بسیار اهمیت دارد.

همچنین لزوم انجام اعمال جراحی، آماده سازی استخوان و مخاط نرم دهان پیش از عمل اصلی، تعیین نوع پروتز مورد نظر، هماهنگی این اعمال با تکنسین ضروری است. (پیشنهاد می شود مقاله همه چیز درباره لمینت دندان را مطالعه بفرمایید)

وظایف جراح ایمپلنت پیش از آغاز درمان ایمپلنت:

وظایف جراح ایمپلنت در حین درمان، مرحله اول جراحی، فاصله بین دو مرحله ایمپلنت ، مرحله دوم جراحی، درمان های ترمیمی:

وظایف جراح ایمپلنت پس از تکمیل مراحل درمانی ایمپلنت (جراحی و پروتز):

شرایط روحی بیمار به منظور تشخیص هر نوع بیماری سیستمیک و یا اختلالات روانی شروع می شود. در صورتی که بیمار از بیماری های خاصی از قبیل پارکینسون، بیماری های عروقی، دیابت کنترل نشده و ... رنج ببرد، انتخاب مناسبی برای درمان ایمپلنت نخواهد بود.

در مواردی لازم خواهد بود که جراح با متخصصین رشته های دیگر پزشکی به مشورت بپردازد. جراح ایمپلنت همینطور باید رادیوگرافی های مختلف را مورد بررسی قرر دهد. همچنین در سایت aaid-implant.org اطلاعات مفیدی وجود دارد.

بعد از بررسی و تفسیر دقیق انواع رادیوگرام ها و معاینات موضعی و توجه به حال عمومی و روحی بیمار طرح مشروح درمان ایمپلنت به وسیله جراح و پروتزیست ریخته می شود. پروتزیست محدودیت ها و مشکلات سر راه درمان ترمیمی را به جراح ایمپلنت گوشزد می کند.

علاوه بر این به همراه جراح ایمپلنت و با توجه به محدودیت ها و امکانات موجود نسبت به انتخاب تعداد، قطر، ارتفاع و محل ایمپلنت ها تصمیم نهایی را می گیرند. پروستودونتیست طرح کلی درمان را هماهنگی سازد.

بررسی کامل فکین اگاهی بهتری نسبت به هدف های درمانی به دست می دهد. یک چنین طرح ریزی ها و تصمیم گیری ها بدون چینش آزمایشی دندان ها، تهیه پروتز ازمایشی قبل از اقدام به جراحی امکان پذیر نیست.

با استفاده از ساچمه هایی به قطر 5 میلی متر می توان در تعیین مقدار و محل قرار دادن ایمپلنت ها کمک گرفت. جراح در مرحله اول جراحی ایمپلنت با استفاده از این پروتزها موقعیت و جهت قراردادن ایمپلنت ها را تعیین می کند و به همین ترتیب در مرحله دوم جراحی وجود این پروتزها در پیداکردن محل دقیق ایمپلنت ها راهنمای دقیقی خواهد بود.

پس از انجام مرحله اول جراحی که قراردادن ایمپلنت و یا ایمپلنت ها در داخل استخوان آرواره ها خواهد بود، اعضای تیم به طور مشترک جهت استفاده از پروتز قبلی بیمار و زمان شروع استفاده از این قبیل پروتزها تصمیم گیری می کنند.

دو هفته اول بعد از جراحی ایمپلنت بهتر است بیمار وزنی روی ایمپلنت دندان قرار ندهد، اما پس از گذشت 2 هفته با استفاده از مواد مخصوص در داخل پروتزهای قبلی بیمار می توان تا انجام مرحله دوم جراحی ایمپلنت آن ها را مورد استفاده قرار داد.

 بیمار باید زمان 4 ماه در آرواره پایین و 6 ماه در ارواره بالا جهت تکمیل پشت سر بگذارد. این نوع پروتزهای موقت و انتقالی در طول این مدت ممکن است به تعمیر نیاز پیدا کنند.

بعد از گذشت زمان لازم و رادیوگرافی اگر نتیجه تکمیل مرحله قبل مثبت بود، جراح مرحله دوم جراحی ایمپلنت دندان را انجام می دهد و در این مرحله سر ایمپلنت ها را باز کرده و روی آن ها Screw می گذارند و اطراف آن ها را بخیه می زنند.

هنگامیکه این کار با موفقیت انجام شد، ادامه درمان به پروتزیست واگذار می شود. طی 2 هفته نسج ترمیم می شوند و پروتزیست کار ترمیم را آغاز می کند.