شکل هندسی ایمپلنت و رابطه آن با نیروهای اکلوزالی

شکل هندسی ایمپلنت و رابطه آن با نیروهای اکلوزالی

میزان موفقیت درمان ایمپلنت دندان و میزان تحلیل استخوان با طراحی های مختلف بدنه ایمپلنت دندان در ارتباط است. طراحی ماکروسکوپیک یک ایمپلنت تاثیر زیادی بر سطح متحمل شونده نیرو در استخوان دارد.

اجزای بیرون زده از سطح ایمپلنت مانند ریج، کرست استخوان، لبه های ترد (دندانه ها thread) استرس را هنگام وارد آمدن نیرو به استخوان منتقل می کنند. (پیشنهاد می شود مقاله همه چیز درباره لمینت دندان را مطالعه بفرمایید)

در یک تحقیق راجع به ایمپلنت های با دندانه مربعی شکل مشخص گردید هنگامی که شیارهای ایمپلنت به طور کامل با استخوان پر شود، حجم استخوان بیشتری در ناحیه پائینی دندانه ها نسبت به ناحیه فوقانی وجود داشت علاوه بر این یک پل استخوانی حد فاصل یک دندانه مربعی تا دیگری ایجاد می شود تا سطح تماس استخوانی بیشتر در کف دندانه مربعی امکان اعمال فشار را بر استخوان فراهم کند.

هر شکل دندانه (thread) به گونه ای طراحی می شود که نیروهای فشاری وارد بر سطح ایمپلنت را افزایش و نیروهای برشی را کاهش دهد. دانسیته استخوان پس از ترمیم اولیه در بالا و پائین یک ایمپلنت شیار دار به طور یکسان توزیع می گردد.

در هر حال پس از بارگذاری (Load) دینامیک، دانتیسه استخوان – ایمپلنت در پایین زاویه face بیشتر و در بالای شیار کمتر بود. تحت نیروی طرفی (lateral) strain در ناحیه نوک thread تمرکز بیشتری خواهد داشت و مقدار آن نیز از نواحی خارجی به داخلی دندانه ها (thread) کاهش می یابد.

از آنجائیکه strain در ناحیه نوک (thread) ایمپلنت بیشترین است، استخوان تحلیل می رود و در حالی که strain در عمق دندانه (thread) کاهش می یابد استخوان حفظ می شود.

تماس استخوانی در ناحیه نوک thread ایمپلنت کمترین (در حالیکه strain در این ناحیه بیشترین است) و در ناحیه زاویه face thread بیشترین بوده است. (جایی که استخوان تحت نیروی فشاری زیادی قرار دارد)

در نتیجه طراحی ایمپلنت نه تنها تامین کننده ثبات اولیه ایمپلنت است بلکه در میزان BIC (تماس ایمپلنت با استخوان) و همچنین امکان تماس که برای انتقال موثر نیروها به استخوان موثر می باشد. همچنین در سایت researchgate اطلاعات مفیدی وجود دارد.