ایمپلنت دندان چیست؟ [معرفی 0 تا 100 + ویدیو] قیمت 1404

ایمپلنت دندان چیست؟

ایمپلنت یک پایه تیتانیومی یا سرامیکی است که جراح دهان آن را در استخوان فک قرار می‌دهد تا جای ریشه دندان از دست رفته را بگیرد. این پایه به‌عنوان نگهدارنده‌ای برای تاج مصنوعی عمل می‌کند. تاج معمولاً از جنس سرامیک ساخته شده و با رنگ و شکل دندان‌های دیگر هماهنگ می‌شود.

ایمپلنت برخلاف دندان مصنوعی، ثابت است و عملکردی مشابه دندان طبیعی دارد. با مراقبت صحیح، ممکن است تا آخر عمر باقی بماند. طبق گزارش انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA)، میانگین موفقیت درمان ایمپلنت بین 95 تا 98 درصد است، به‌ویژه اگر توسط متخصص باتجربه انجام شود و بیمار بهداشت دهان را به‌خوبی رعایت کند. همچنین بر اساس مطالعات منتشر شده توسط کلینیک مایو، ایمپلنت دندان می‌تواند از تحلیل استخوان فک پس از کشیدن دندان جلوگیری کند و ساختار چهره را در بلندمدت حفظ کند.

اگر سیگار نمی‌کشید، دیابت کنترل‌شده دارید، و استخوان فک‌تان برای نگهداری ایمپلنت کافی است، احتمال موفقیت درمان شما بسیار بالاست. همچنین باید بدانید که ایمپلنت برخلاف بریج نیازی به تراشیدن دندان‌های مجاور ندارد، که این موضوع یکی از مزایای مهم آن محسوب می‌شود.

انواع ایمپلنت‌های دندان

ایمپلنت دندان یکی از بهترین روش‌های جایگزینی دندان از دست‌رفته است که مزایای زیادی نسبت به روش‌های سنتی مثل دندان مصنوعی دارد. اگر به دنبال راه‌حلی دائمی، طبیعی و راحت برای جای خالی دندان هستید، آشنایی با این مزایا می‌تواند به تصمیم‌گیری بهتر کمک کند.

ایمپلنت تکی

اگر فقط یک دندان خود را از دست داده‌اید (مثلاً بر اثر ضربه یا پوسیدگی شدید)، ایمپلنت تکی بهترین انتخاب است. در این روش، یک پایه تیتانیومی به‌جای ریشه‌ی دندان از دست‌رفته در استخوان فک قرار داده می‌شود و پس از جوش خوردن با استخوان، یک روکش دندان روی آن نصب می‌شود. این گزینه برای ناحیه‌هایی مانند دندان جلو یا آسیاب مناسب است و عملکرد، زیبایی و سلامت فک را حفظ می‌کند.

ایمپلنت چندتایی

اگر چند دندان کنار هم را از دست داده‌اید (برای مثال، سه دندان پشتی)، به‌جای اینکه برای هر دندان یک پایه جداگانه نصب شود، پزشک می‌تواند از دو یا سه پایه ایمپلنت برای نگهداری یک بریج دندانی استفاده کند. این روش باعث صرفه‌جویی در هزینه و زمان می‌شود و فشار روی فک را به‌صورت متعادل پخش می‌کند.

ایمپلنت کامل فک

در صورتی که همه‌ی دندان‌های فک بالا یا پایین را از دست داده‌اید (یا دندان‌های باقی‌مانده قابل نگهداری نیستند)، روش ایمپلنت کامل دهانی انتخاب می‌شود.
در این حالت، چند پایه ایمپلنت (معمولا 4 تا 6 عدد) در استخوان فک قرار می‌گیرند و یک دست دندان کامل به آن‌ها متصل می‌شود.

روش‌های اصلی ایمپلنت دندان

ایمپلنت‌ها بر اساس نحوه قرارگیری‌شان در فک به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند که هر کدام برای شرایط خاصی مناسب‌تر هستند. در ادامه با انواع اصلی ایمپلنت دندان از نظر محل قرارگیری آشنا می‌شوید تا بهتر بتوانید گزینه مناسب خود را بشناسید.

ایمپلنت داخل استخوان (Endosteal): این نوع رایج‌ترین مدل ایمپلنت است که شبیه پیچ یا استوانه طراحی شده و مستقیماً داخل استخوان فک کاشته می‌شود. برای انجام آن، بیمار باید استخوان کافی و سالم داشته باشد.

این نوع ایمپلنت معمولاً از جنس تیتانیوم است و با استخوان فک جوش می‌خورد. همچنین، به دلیل ثبات بالا و عمر طولانی بیشتر برای افرادی مناسب است که می‌خواهند یک یا چند دندان خود را به‌طور دائمی جایگزین کنند.

ایمپلنت روی استخوان (Subperiosteal): این نوع ایمپلنت برای بیمارانی استفاده می‌شود که استخوان فک آن‌ها به اندازه کافی ضخامت یا تراکم ندارد و امکان پیوند استخوان نیز برای آن‌ها فراهم نیست یا نمی‌خواهند عمل اضافی انجام دهند.

در این روش، یک فریم فلزی در زیر لثه اما روی استخوان فک قرار می‌گیرد و پایه‌هایی از لثه بیرون می‌زنند که به آن‌ها تاج متصل می‌شود. این نوع ایمپلنت دیگر مانند گذشته رایج نیست، اما هنوز در موارد خاص، به‌ویژه در بیمارانی با استخوان فک بسیار تحلیل‌رفته، کاربرد دارد.

روش‌های کمکی برای تقویت فک قبل از ایمپلنت

گاهی استخوان فک برای قرارگیری ایمپلنت به اندازه کافی قوی یا حجیم نیست. در این شرایط، قبل از انجام ایمپلنت، نیاز است که فک تقویت شود تا پایه ایمپلنت به خوبی در استخوان جای بگیرد و درمان موفقیت‌آمیز باشد. روش‌های مختلفی برای افزایش حجم و استحکام استخوان فک وجود دارد که به عنوان روش‌های کمکی شناخته می‌شوند. در ادامه با این روش‌ها آشنا می‌شوید تا بدانید چگونه می‌توان فک را برای دریافت ایمپلنت آماده کرد.

پیوند استخوان (Bone Grafting)

اگر استخوان فک شما به دلایلی مثل عفونت، تحلیل استخوان یا بالا رفتن سن ضعیف یا کم‌حجم شده باشد، ممکن است پایه ایمپلنت نتواند به خوبی در آن جای بگیرد. در این شرایط، پزشک پیشنهاد پیوند استخوان می‌دهد. در این روش، از مواد پیوندی که ممکن است از بدن خود شما (مثلا استخوان از فک یا جای دیگر بدن) یا از منابع مصنوعی و طبیعی تهیه شده باشند، استفاده می‌شود تا موفقیت درمان بالا برود.

لیفت سینوس (Sinus Lift)

در فک بالای عقب، فضای استخوانی محدود است و درست بالای آن سینوس قرار دارد. گاهی استخوان این ناحیه نازک است یا به دلیل تحلیل استخوان، فضای کافی برای قرار دادن ایمپلنت وجود ندارد. در این موقعیت، پزشک از روش لیفت سینوس استفاده می‌کند. در این روش، با یک جراحی کوچک کف سینوس به آرامی بالا برده می‌شود و فضای خالی ایجاد شده با مواد پیوند استخوان پر می‌شود. این کار باعث می‌شود استخوان جدید ساخته شده و فضای کافی برای نگه داشتن ایمپلنت فراهم شود.

افزایش عرض ریج (Ridge Expansion)

اگر عرض استخوان فک شما کم باشد و نتوان پایه ایمپلنت را به صورت پایدار در آن قرار داد، پزشک ممکن است روش افزایش عرض ریج را پیشنهاد دهد. در این روش، لبه باریک استخوان فک به آرامی باز و پهن‌تر می‌شود تا فضای بیشتری برای کاشت ایمپلنت ایجاد شود. گاهی برای پر کردن فضای ایجاد شده، از مواد پیوندی استخوان استفاده می‌شود تا استخوان جدید رشد کند و ایمپلنت به خوبی در جای خود محکم شود. این روش به ویژه در کسانی کاربرد دارد که فک باریک دارند یا دچار تحلیل استخوان شده‌اند و کمک می‌کند که ایمپلنت به صورت امن و پایدار در فک جای بگیرد.

گزینه‌های خاص و پیشرفته‌تر ایمپلنت

با پیشرفت فناوری‌های دندان‌پزشکی، روش‌ها و انواع جدیدی از ایمپلنت‌ها به بازار آمده‌اند که برای شرایط خاص و نیازهای متفاوت بیماران طراحی شده‌اند. این گزینه‌های پیشرفته‌تر، به پزشکان امکان می‌دهند تا درمان‌های سریع‌تر، کمتر تهاجمی‌تر و با نتایج بهتر ارائه دهند. در ادامه با چند نمونه از این ایمپلنت‌های خاص و تکنولوژی‌های نوین آشنا می‌شوید که می‌توانند انتخاب‌های مناسبی برای شما باشند.

مینی ایمپلنت (Mini Dental Implants)

ایمپلنت‌های مینی نازک‌تر از نوع معمولی ایمپلنت هستند و بیشتر در مواقعی استفاده می‌شوند که استخوان فک تحلیل رفته باشد یا بیمار نتواند جراحی‌های سنگین انجام دهد. نصب آن‌ها راحت‌تر و سریع‌تر است و گاهی همان روز دندان مصنوعی روی آن قرار می‌گیرد. گزینه‌ای مناسب برای افرادی است که از دندان مصنوعی لق خسته شده‌اند.

ایمپلنت فوری (Immediate Load Implant)

در این روش، پایه‌ی ایمپلنت و دندان موقت در یک جلسه یک‌روزه نصب می‌شوند. اگر استخوان فک تراکم و استحکام خوبی داشته باشد، پزشک ممکن است این روش را به شما پیشنهاد دهد. این روش با عنوان «ایمپلنت فوری و یک‌مرحله‌ای» شناخته می‌شود و برای کسانی که نمی‌خواهند مدت زیادی بدون دندان باشند، بسیار کاربردی است.

ایمپلنت All-on-4

برای بیمارانی که تمام دندان‌های فک بالا یا پایین را از دست داده‌اند، روش All-on-4 راه‌حل مدرن و اقتصادی است. در این روش، 4 پایه ایمپلنت به شکل زاویه‌دار در استخوان فک قرار داده می‌شود و یک دست دندان کامل (موقتی) روی آن سوار می‌شود. پس از حدود 6 ماه، روکش دائمی جای آن را می‌گیرد. این روش نسبت به ایمپلنت کامل معمولی، کم‌جراحی‌تر، سریع‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر است.

ایمپلنت زیگوماتیک (Zygomatic)

در شرایطی که استخوان فک بالا به‌شدت تحلیل رفته باشد و امکان استفاده از ایمپلنت معمولی وجود نداشته باشد، پزشک ممکن است از ایمپلنت زیگوماتیک استفاده کند. در این روش، به‌جای فک بالا، پایه‌ی بلند ایمپلنت در استخوان گونه (زیگوماتیک) قرار داده می‌شود. استخوان گونه برخلاف فک بالا، تراکم بالایی دارد و می‌تواند ایمپلنت را به‌خوبی نگه دارد.

ایمپلنت با روش پانچ (Flapless Surgery)

ایمپلنت دندان با روش پانچ یک تکنیک کم‌تهاجمی است که به‌جای برش کامل لثه، تنها با یک پانچ کوچک در محل مورد نظر انجام می‌شود. در این روش، بدون کنار زدن بافت لثه، با کمک ابزار مخصوص و تصویربرداری دیجیتال مثل CBCT، سوراخی دقیق در استخوان فک ایجاد شده و ایمپلنت در جای خود قرار می‌گیرد. این روش معمولاً باعث درد و تورم کمتر، بدون نیاز به بخیه و با زمان بهبودی سریع‌تر است.

مزیت‌های دیگر این روش شامل حفظ بیشتر بافت لثه، کاهش احتمال عفونت، و ظاهر طبیعی‌تر پس از درمان است. البته این روش برای همه بیماران مناسب نیست؛ افرادی که دچار تحلیل شدید استخوان هستند یا نیاز به پیوند استخوان دارند، معمولا باید از روش‌های سنتی استفاده کنند. بررسی شرایط هر بیمار توسط دندانپزشک متخصص پیش از انتخاب این روش ضروری است.

ایمپلنت دندان با لیزر

ایمپلنت دندان با لیزر یکی از روش‌های نوین در دندان‌پزشکی است که در آن به جای ابزارهای سنتی مانند تیغ جراحی یا مته، از اشعه لیزر برای برش لثه و آماده‌سازی محل ایمپلنت استفاده می‌شود. لیزرها به‌طور دقیق و بدون تماس مستقیم، بافت‌ها را برش می‌دهند و در عین حال، رگ‌های خونی را می‌بندند و بافت را ضدعفونی می‌کنند. این ویژگی‌ها باعث می‌شود احتمال خونریزی و عفونت پس از جراحی کاهش پیدا کند.

یکی از مزایای مهم لیزر، ضدعفونی کردن محل جراحی است. گرمای حاصل از لیزر می‌تواند باکتری‌ها و میکروارگانیسم‌های مضر را از بین ببرد، که این موضوع به کاهش ریسک عفونت و تسریع روند بهبود کمک می‌کند. همچنین بیماران معمولاً بعد از جراحی با لیزر، درد و تورم کمتری را تجربه می‌کنند و در بسیاری از موارد، نیازی به بخیه زدن وجود ندارد. این موارد باعث می‌شود دوران نقاهت سریع‌تر و راحت‌تر طی شود.

محدودیت‌ها و معایب ایمپلنت با لیزر

با وجود مزایای قابل توجه، باید توجه داشت که ایمپلنت با لیزر نیز محدودیت‌هایی دارد. اول اینکه استفاده از لیزر در همه موارد ممکن نیست. اگر استخوان فک شرایط خاصی داشته باشد یا نیاز به پیوند استخوان باشد، ممکن است استفاده از لیزر کاربردی نباشد. همچنین، دستگاه‌های لیزر هزینه‌بر هستند و ممکن است قیمت نهایی درمان برای بیمار بالاتر از روش‌های معمول باشد.

از دیگر مواردی که باید در نظر گرفت این است که اگرچه لیزر به کاهش درد کمک می‌کند، اما برخی بیماران همچنان احساس ناراحتی یا حساسیت در ناحیه جراحی دارند. همچنین اگر اپراتور تخصص کافی در استفاده از لیزر نداشته باشد، ممکن است به بافت‌های اطراف آسیب وارد شود. بنابراین مهارت دندانپزشک و نوع دستگاه لیزر نقش مهمی در نتیجه نهایی درمان دارند.

تصویربرداری سه‌بعدی در ایمپلنت دندان

تصویربرداری سه‌بعدی در ایمپلنت دندان، استفاده از فناوری‌های پیشرفته‌ای مثل سی‌بی‌سی‌تی (CBCT) است که تصاویر دقیق و سه‌بعدی از فک و ساختارهای اطراف آن را ثبت می‌کند. این تصاویر به دندانپزشک کمک می‌کند محل دقیق استخوان، عصب‌ها و سایر بافت‌ها را به‌خوبی ببیند و برنامه‌ریزی دقیقی برای قرار دادن ایمپلنت داشته باشد.

استفاده از تصویربرداری سه‌بعدی باعث می‌شود جراحی ایمپلنت با دقت بیشتری انجام شود، خطر آسیب به بافت‌های حساس کمتر شود و روند درمان سریع‌تر و موفق‌تر پیش برود. این فناوری همچنین به شما اطمینان می‌دهد که ایمپلنت شما در بهترین موقعیت قرار می‌گیرد و نتایج بهتری به دست خواهید آورد.

مزایای ایمپلنت نسبت به دندان مصنوعی

ایمپلنت دندان یکی از بهترین روش‌های جایگزینی دندان از دست‌رفته است که مزایای زیادی نسبت به روش‌های سنتی مثل دندان مصنوعی دارد. اگر به دنبال راه‌حلی دائمی، طبیعی و راحت برای جای خالی دندان هستید، آشنایی با این مزایا می‌تواند به تصمیم‌گیری بهتر کمک کند.

ظاهر و عملکردی مشابه دندان طبیعی دارد: تاجی که روی ایمپلنت قرار می‌گیرد، از نظر رنگ و شکل با بقیه دندان‌ها هماهنگ است و جویدن یا صحبت کردن با آن راحت‌تر از دندان مصنوعی است.

راحتی در جویدن غذا: ایمپلنت فشار جویدن را به استخوان فک منتقل می‌کند، درست مثل دندان طبیعی، در حالی که دندان مصنوعی روی لثه قرار می‌گیرد و فشار را به‌خوبی منتقل نمی‌کند.

بهبود گفتار: چون ایمپلنت ثابت است، هنگام صحبت کردن نمی‌لغزد و باعث تغییر تلفظ نمی‌شود.

نیاز به درآوردن شبانه ندارد: برخلاف دندان مصنوعی که باید هر شب خارج و تمیز شود، ایمپلنت دندان مانند دندان طبیعی در دهان باقی می‌ماند و فقط کافی است طبق عادت معمول مسواک و نخ دندان استفاده شود.

ماندگاری بالا: با مراقبت صحیح، موفقیت ایمپلنت‌ها در 10 سال بالای 96٪ است. در برخی مطالعات، طول عمر آن‌ها تا 15 سال یا بیشتر هم گزارش شده است.

جلوگیری از تحلیل استخوان فک: پس از کشیدن دندان، استخوان فک به مرور تحلیل می‌رود. ایمپلنت باعث تحریک استخوان و حفظ حجم آن می‌شود، در حالی که دندان مصنوعی چنین خاصیتی ندارد.

ثبات دندان‌های کناری: زمانی که جای خالی دندان با ایمپلنت پر نشود، دندان‌های اطراف ممکن است به آن سمت حرکت کنند و نظم فک را به هم بزنند. ایمپلنت جلوی این حرکت را می‌گیرد.

حفظ ظاهر صورت: از دست دادن دندان ممکن است باعث گود افتادن گونه‌ها و تغییر فرم صورت شود. ایمپلنت با جلوگیری از تحلیل استخوان، به حفظ فرم طبیعی چهره کمک می‌کند.

عدم آسیب به دندان‌های مجاور: برخلاف بریج، برای نصب ایمپلنت نیازی به تراشیدن دندان‌های اطراف نیست.

کیفیت زندگی بهتر: بسیاری از افرادی که ایمپلنت دریافت کرده‌اند، از راحتی، زیبایی و بهبود در خوردن و صحبت کردن ابراز رضایت کرده‌اند.

توجه: ایمپلنت برای همه مناسب نیست. افرادی که بیماری‌های خاص مانند دیابت کنترل‌نشده، اختلال خون‌ریزی، یا تراکم پایین استخوان دارند، باید با پزشک مشورت کنند. همچنین، هزینه ایمپلنت بیشتر از روش‌های جایگزین است.

عمر ایمپلنت دندان

طول عمر ایمپلنت دندان نسبت به روش‌های دیگر بالاست. پایه‌ی فلزی ایمپلنت، که معمولاً از جنس تیتانیوم است، درون استخوان فک قرار می‌گیرد و با آن جوش می‌خورد؛ فرآیندی به نام «استئواینتگریشن» (Osseointegration). این اتصال محکم با استخوان باعث می‌شود ایمپلنت عملکردی شبیه به ریشه طبیعی دندان داشته باشد و برای سال‌های طولانی بدون مشکل باقی بماند. در صورت رعایت بهداشت دهان و مراجعه منظم به دندانپزشک، عمر این پایه فلزی می‌تواند دائمی باشد.

با این حال، تاج دندانی که روی ایمپلنت قرار می‌گیرد، دوام کمتری نسبت به خود ایمپلنت دارد. این تاج ممکن است طی 15 تا 20 سال به دلیل ساییدگی یا آسیب‌های جزئی نیاز به تعویض داشته باشد. البته جنس تاج، نوع گاز گرفتن فرد، و میزان مراقبت از دندان‌ها می‌تواند در طول عمر آن تأثیر زیادی داشته باشد. به طور کلی، اگر بهداشت دهان به‌خوبی رعایت شود و معاینات منظم انجام شود، ایمپلنت دندان می‌تواند تا دهه‌ها عملکردی پایدار و طبیعی داشته باشد.

چه کسانی کاندید مناسب ایمپلنت هستند؟

اگر شما یکی یا چند دندان خود را از دست داده‌اید و از سلامت عمومی خوبی برخوردار هستید، احتمالاً گزینه مناسبی برای ایمپلنت هستید. شرایط مطلوب شامل:

• رشد کامل فک (معمولاً بعد از نوجوانی)
• وجود استخوان کافی در فک برای پشتیبانی از پایه ایمپلنت (یا امکان انجام پیوند استخوان)
• لثه‌های سالم و بدون بیماری‌های پیشرفته لثه (پریودنتیت)
• عدم مصرف دخانیات یا آمادگی برای ترک آن
• نداشتن بیماری‌هایی که بهبود استخوان را مختل می‌کنند، مانند دیابت کنترل‌نشده یا برخی اختلالات سیستم ایمنی

از آنجایی که ایمپلنت به‌طور مستقیم با بافت‌های سخت و نرم دهان در ارتباط است، بهتر است توسط متخصصانی مانند پریودنتیست‌ها انجام شود که در زمینه درمان‌های لثه و استخوان تخصص دارند. این ترکیب دانش و تجربه کمک می‌کند تا نتیجه نهایی طبیعی‌تر، ماندگارتر و موفق‌تر باشد.

مواردی که ممکن است مانع دریافت ایمپلنت شوند

با اینکه ایمپلنت دندانی یک راهکار مطمئن و ماندگار برای جایگزینی دندان‌های از‌دست‌رفته است، اما برخی شرایط جسمی، رفتاری یا دارویی می‌توانند شانس موفقیت آن را کاهش دهند یا حتی انجام این درمان را غیرممکن کنند. در ادامه، مواردی که ممکن است شما را از دریافت ایمپلنت محروم کنند، به‌صورت دقیق‌تر بررسی شده‌اند:

1. شرایط سلامت عمومی

برخی بیماری‌ها یا اختلالات پزشکی می‌توانند روند ترمیم استخوان را مختل کرده و احتمال شکست ایمپلنت را افزایش دهند:

دیابت کنترل‌نشده: قند خون بالا می‌تواند روند بهبود را کند کرده و احتمال عفونت را بیشتر کند.

بیماری‌های خودایمنی (Autoimmune Diseases): مانند لوپوس یا روماتیسم که با تضعیف سیستم ایمنی بدن، فرایند ترمیم را مختل می‌کنند.

بیماری‌های مزمن مانند ایدز، پوکی استخوان یا برخی سرطان‌ها: این بیماری‌ها روی سلامت استخوان و توان ترمیم بدن اثر منفی دارند.

درمان با شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی (خصوصاً در ناحیه سر و گردن): این درمان‌ها می‌توانند ساختار استخوان فک را ضعیف کرده و احتمال پس زدن ایمپلنت را افزایش دهند.

2. مصرف داروهای خاص

برخی داروها مستقیماً روی سلامت استخوان یا ترمیم بافت تأثیر می‌گذارند:

بیس‌فسفونات‌ها (Bisphosphonates) که برای درمان پوکی استخوان تجویز می‌شوند، می‌توانند به استخوان آسیب زده و احتمال نکروز (مرگ بافت استخوان) را افزایش دهند.

داروهای سرکوب‌کننده ایمنی در بیماران پیوندی یا مبتلا به بیماری‌های مزمن نیز ممکن است مانعی برای ایمپلنت باشند.

3. سلامت دهان و دندان

بدون پایه‌ای سالم، حتی بهترین ایمپلنت هم ممکن است موفق نباشد:

• بیماری فعال لثه (Gum Disease) مثل پریودنتیت، باعث التهاب مزمن و تحلیل بافت اطراف ایمپلنت می‌شود.
• بهداشت ضعیف دهان، خطر عفونت و شکست درمان را به‌طور چشم‌گیری افزایش می‌دهد.
• تحلیل شدید استخوان فک: اگر استخوان کافی برای نگهداری پایه ایمپلنت وجود نداشته باشد، پیوند استخوان (Bone Graft) ممکن است لازم شود.

4. سبک زندگی و رفتاری

سبک زندگی شما تاثیر مستقیمی بر موفقیت ایمپلنت دارد:

• مصرف دخانیات باعث کاهش خون‌رسانی و تاخیر در بهبود می‌شود، و احتمال بروز بیماری اطراف ایمپلنت (Peri-implantitis) را بالا می‌برد.
• دندان‌قروچه (Bruxism) شدید یا رفتارهای روانی مخرب می‌توانند فشار زیادی به ایمپلنت وارد کنند و باعث شل‌شدن یا شکست آن شوند.
• مصرف زیاد الکل یا مواد مخدر می‌تواند روند ترمیم را کند کرده و نتایج درمان را تحت تاثیر قرار دهد.

5. سن یا شرایط خاص دیگر

در برخی شرایط خاص مانند سن بیمار، ممکن است کاشت ایمپلنت دندانی به تاخیر بیفتد یا نیاز به بررسی‌های بیشتری داشته باشد. در ادامه به دو مورد مهم از این شرایط می‌پردازیم که پیش از تصمیم‌گیری برای ایمپلنت باید به آن‌ها توجه شود:

• سن کمتر از 18 سال: رشد فک تا حدود 16 تا 19 سالگی ادامه دارد، و قرار دادن ایمپلنت قبل از پایان رشد می‌تواند باعث جابجایی یا عدم موفقیت آن شود.
• بارداری: به‌دلیل احتمال اثرگذاری داروی بی‌حسی یا استرس جراحی بر جنین، انجام ایمپلنت در دوران بارداری توصیه نمی‌شود. 

اگرچه برخی از این عوامل ممکن است در نگاه اول مانع تلقی شوند، اما در بسیاری موارد با مشورت و برنامه‌ریزی درست می‌توان راهکاری جایگزین یا درمان تکمیلی پیدا کرد. مشاوره با یک دندانپزشک متخصص یا پریودنتیست به شما کمک می‌کند تا ارزیابی دقیقی از وضعیت خود داشته باشید و بهترین تصمیم را بگیرید.

برای اطلاعات بیشتر، مقاله "آیا نوجوانان و سالمندان هم می توانند ایمپلنت دندان بکارند" را مطالعه کنید. 

عوارض شایع و معمول پس از جراحی

بعد از انجام جراحی ایمپلنت، ممکن است با موارد زیر روبرو شوید که معمولا موقتی و قابل کنترل هستند:

• درد، تورم، خونریزی و کبودی: این علائم طبیعی هستند و معمولاً طی چند روز تا یک هفته کاهش می‌یابند.
• بی‌حسی یا مورمور شدن: آسیب عصبی می‌تواند باعث احساس بی‌حسی یا سوزن‌سوزن شدن در لب‌ها، لثه‌ها یا چانه شود.
• تورم لثه و صورت: معمولاً با داروهای مسکن و مراقبت‌های بعد از جراحی کنترل می‌شود

عوارض نادر اما جدی ایمپلنت فوری

در برخی موارد نادر، ممکن است ایمپلنت با مشکلات جدی‌تر همراه شود که نیاز به توجه سریع دارد:

• آسیب به عصب: این مورد می‌تواند باعث بی‌حسی دائمی یا اختلال در حس اطراف محل جراحی شود.
• مشکلات سینوسی: اگر ایمپلنت در فک بالا کاشته شود، ممکن است وارد حفره سینوس شده و مشکلاتی مانند درد یا عفونت سینوس ایجاد کند.
• عفونت محل ایمپلنت (Peri-implantitis): یک نوع بیماری لثه است که در اطراف ایمپلنت ایجاد می‌شود و می‌تواند به شکست ایمپلنت منجر شود.
• پس زدن ایمپلنت توسط بدن: در موارد بسیار نادر، سیستم ایمنی ممکن است ایمپلنت را به‌عنوان جسم خارجی رد کند و باعث درد، تورم و تب شود.
• آسیب به دندان‌ها یا رگ‌های خونی اطراف: گاهی در حین جراحی امکان آسیب به بافت‌های مجاور وجود دارد.

علائم هشداردهنده شکست ایمپلنت

اگر پس از جراحی این علائم را مشاهده کردید، باید سریعاً به دندانپزشک مراجعه کنید:

• درد شدید و غیرقابل تحمل
• تورم زیاد و مداوم
• ترشح چرک یا بوی بد از محل جراحی
• لق شدن شدید ایمپلنت
• باز شدن بخیه یا زخم
• تب و علائم عفونت

چگونه از عوارض ایمپلنت جلوگیری کنیم؟

برای کاهش ریسک عوارض و موفقیت بیشتر درمان، رعایت نکات زیر ضروری است:

• رعایت بهداشت دهان و دندان: مسواک زدن منظم، استفاده از نخ دندان و دهان‌شویه برای جلوگیری از عفونت بسیار مهم است.
• دنبال کردن دقیق دستورالعمل‌های بعد از جراحی: مصرف داروهای تجویز شده، پرهیز از خوردن غذاهای سخت و فعالیت‌های سنگین در روزهای اول، و حضور در ویزیت‌های پیگیری.
• پیگیری و معاینات منظم: چکاپ‌های دوره‌ای به شما و دندانپزشکتان کمک می‌کند تا هر مشکل احتمالی به‌موقع تشخیص داده و درمان شود.

هرچند جراحی ایمپلنت نسبتاً امن است، ولی احتمال بروز عوارض وجود دارد و شناخت این عوارض به شما کمک می‌کند تا در صورت مواجهه با هر مشکل، سریع‌تر به متخصص مراجعه کنید و از موفقیت درمان خود مطمئن باشید. دقت و مراقبت شما بعد از جراحی نقش کلیدی در کاهش ریسک‌ها و افزایش طول عمر ایمپلنت خواهد داشت.

درد بعد از ایمپلنت دندان چقدر طبیعی است؟

درد پس از جراحی ایمپلنت دندان، یک واکنش طبیعی بدن به عمل جراحی است و جای نگرانی ندارد. این درد اغلب به صورت خفیف تا متوسط بروز می‌کند و معمولا بین 3 تا 5 روز ادامه دارد. در کنار درد، ممکن است کمی تورم، کبودی یا حساسیت در ناحیه جراحی وجود داشته باشد که به مرور زمان کاهش می‌یابد. مصرف داروهای مسکن تجویز‌شده توسط دندانپزشک به کنترل این علائم کمک زیادی می‌کند.

در بیشتر موارد، افراد تنها در یکی دو روز اول نیاز به مصرف مسکن دارند و حتی می‌توانند فعالیت‌های روزمره خود را از روز بعد از جراحی ادامه دهند. البته اگر درد شدید شود، بیش از یک هفته ادامه پیدا کند، یا با علائمی مانند تب، ترشح چرک یا بوی بد دهان همراه باشد، ممکن است نشانه عفونت یا مشکلی در روند ترمیم باشد و باید سریعاً به دندانپزشک مراجعه کرد. مراقبت صحیح از محل ایمپلنت، رعایت بهداشت دهان و مصرف به‌موقع داروها نقش مهمی در کاهش درد و سرعت بهبود دارند.

مراحل انجام ایمپلنت دندان

کاشت ایمپلنت دندان یک فرآیند چند مرحله‌ای و دقیق است که معمولاً طی چند ماه انجام می‌شود. این مراحل شامل بررسی اولیه، جراحی کاشت پایه ایمپلنت، جوش خوردن استخوان به پایه (استئواینتگریشن)، و نهایتا نصب تاج یا روکش نهایی است. در ادامه هر مرحله را به صورت کامل و کاربردی توضیح می‌دهم:

1. ارزیابی اولیه

اولین قدم، مراجعه به دندانپزشک یا جراح دهان است. در جلسه ویزیت برای درمان ایمپلنت، وضعیت سلامت دهان و دندان‌های شما بررسی می‌شود. این بررسی شامل گرفتن عکس‌های رادیوگرافی (X-ray) و گاهی سی‌تی اسکن سه‌بعدی از استخوان فک می‌شود. هدف از این بررسی‌ها تعیین میزان تراکم و کیفیت استخوان فک و بررسی سلامت لثه و ساختار کلی دهان است تا مشخص شود آیا شرایط لازم برای ایمپلنت دارید یا خیر.

2. برنامه درمانی اختصاصی

بر اساس نتایج بررسی اولیه، دندانپزشک یک برنامه درمانی ویژه شما تنظیم می‌کند. این برنامه مشخص می‌کند چند ایمپلنت نیاز دارید، محل دقیق کاشت کجاست، آیا نیاز به پیوند استخوان دارید یا خیر و زمان‌بندی کل درمان چطور خواهد بود.

3. برش لثه و آماده‌سازی محل کاشت

در این مرحله، دندانپزشک با بی‌حسی موضعی، یک برش کوچک در لثه ایجاد می‌کند تا استخوان فک را در محل مورد نظر برای کاشت ایمپلنت آماده کند. این کار باید با دقت بالا انجام شود تا فضای مناسبی برای قرار دادن پایه ایمپلنت ایجاد شود.

4. کاشت پایه ایمپلنت

پایه ایمپلنت که معمولاً از تیتانیوم ساخته شده، به عنوان ریشه مصنوعی دندان در استخوان فک قرار داده می‌شود. این مرحله بسیار حساس است و باید پایه کاملاً در جای خود مستحکم شود.

5. بخیه زدن و شروع دوره بهبودی

پس از قرار دادن پایه، لثه بخیه زده می‌شود و وارد مرحله بهبود و ترمیم می‌شویم. این دوره معمولا چند ماه طول می‌کشد تا استخوان فک با پایه ایمپلنت جوش بخورد و اتصال محکمی ایجاد شود.

6. فرآیند جوش خوردن استخوان

در این مرحله، استخوان فک به تدریج اطراف پایه ایمپلنت جوش خورده و آن را به خوبی تثبیت می‌کند. این اتصال مستقیم استخوان با سطح ایمپلنت، عامل اصلی موفقیت و ماندگاری درمان است.

7. مدت زمان بهبودی

این مرحله بین 3 تا 6 ماه یا بیشتر ممکن است طول بکشد، بسته به کیفیت استخوان و محل کاشت ایمپلنت. در این زمان نباید فشار زیادی به ایمپلنت وارد شود تا اتصال به درستی شکل بگیرد.

8. جراحی دوم (در صورت نیاز)

گاهی نیاز است یک جراحی کوچک دیگر انجام شود تا ایمپلنت را در لثه باز کرده و قطعه‌ای به نام اباتمنت روی آن نصب شود. اباتمنت مانند یک پایه نگهدارنده برای تاج دندان عمل می‌کند.

9. نصب اباتمنت

اباتمنت به وسیله پیچ به پایه ایمپلنت وصل می‌شود و نقطه اتصال بین پایه ایمپلنت و تاج دندان است. این قطعه به دقت نصب می‌شود تا آماده مرحله بعدی یعنی قرار دادن روکش باشد.

10. ساخت و نصب تاج دندان

در نهایت، یک تاج دندان مصنوعی متناسب با شکل و رنگ دندان‌های طبیعی شما ساخته می‌شود و روی اباتمنت قرار می‌گیرد. این تاج وظیفه بازگرداندن عملکرد جویدن و زیبایی ظاهری دندان را دارد.

11. روکش موقت (در صورت نیاز)

در بعضی موارد، دندانپزشک ممکن است برای حفظ عملکرد و زیبایی، یک روکش موقت در طول دوره بهبودی روی ایمپلنت نصب کند تا زمان ساخت روکش اصلی برسد.
با دانستن دقیق مراحل کاشت ایمپلنت و اهمیت هر کدام، می‌توانید با اطمینان بیشتر و آمادگی کامل‌تر وارد این درمان شوید و نتیجه‌ای طبیعی، پایدار و زیبا دریافت کنید.

ایمپلنت دندان چقدر طول می‌کشد؟

عمل جراحی کاشت ایمپلنت معمولا بین 20 تا 90 دقیقه طول می‌کشد، بسته به تعداد ایمپلنت‌ها و شرایط دهان و فک بیمار. با اینکه خود جراحی زمان نسبتاً کوتاهی دارد، اما دوره بهبودی می‌تواند طولانی‌تر باشد. در برخی بیماران، بسته به میزان سلامت استخوان فک، سن، سیستم ایمنی و رعایت مراقبت‌های بعد از جراحی، ممکن است بین یک ماه تا حتی یک سال طول بکشد تا استخوان فک به‌طور کامل با ایمپلنت جوش بخورد. این مرحله که «اسئواینتگریشن» نام دارد، برای موفقیت نهایی درمان ضروری است و قبل از نصب تاج دندانی باید کامل شود.

آماده‌سازی قبل از جراحی ایمپلنت دندان

پیش از انجام جراحی ایمپلنت، آماده‌سازی درست و رعایت نکات بهداشتی و پزشکی اهمیت زیادی دارد تا احتمال موفقیت درمان افزایش یابد و عوارض احتمالی کاهش پیدا کند. در این بخش، نکات کلیدی که باید پیش از جراحی رعایت کنید را به شما توضیح می‌دهیم.

رعایت دقیق بهداشت دهان و دندان

بهداشت دهان سالم پایه‌ای‌ترین بخش برای موفقیت ایمپلنت است. باید حداقل دو بار در روز با مسواک نرم و خمیردندان فلوراید دندان‌ها را به دقت تمیز کنید. استفاده روزانه از نخ دندان کمک می‌کند پلاک و ذرات غذا بین دندان‌ها و اطراف محل ایمپلنت پاک شود. همچنین توصیه می‌شود چند روز قبل از جراحی، از دهانشویه‌های ضد میکروب استفاده کنید تا باکتری‌های مضر کاهش یافته و خطر عفونت کمتر شود. انجام پاکسازی حرفه‌ای دندان توسط دندانپزشک پیش از جراحی نیز توصیه می‌شود تا هرگونه جرم و پلاک سخت شده پاک شود.

بررسی سابقه پزشکی و داروهای مصرفی

دندانپزشک شما باید از سابقه کامل بیماری‌ها و داروهای مصرفی شما آگاه باشد. بیماری‌هایی مانند دیابت، فشار خون بالا یا مشکلات قلبی می‌توانند روند جراحی و بهبودی را تحت تأثیر قرار دهند. همچنین بعضی داروها ممکن است نیاز به تنظیم یا توقف موقت داشته باشند تا خطر خونریزی یا عفونت کاهش یابد. اگر به بیماری لثه مبتلا هستید، ابتدا باید این بیماری درمان شود، زیرا التهاب و عفونت لثه می‌تواند باعث شکست ایمپلنت شود.

آماده شدن برای روز جراحی

در روز جراحی طبق دستور دندانپزشک باید نکات زیر را رعایت کنید:

• لباس راحت و گشاد بپوشید که هنگام انجام جراحی احساس راحتی داشته باشید.
• داروهای تجویز شده قبل از جراحی را طبق دستور مصرف کنید.
• لیستی از بیماری‌ها، حساسیت‌ها و داروهای مصرفی خود همراه داشته باشید تا اگر لازم شد در اختیار پزشک قرار دهید.

رعایت این نکات قبل از جراحی ایمپلنت به شما کمک می‌کند تا روند درمان روان‌تر و با کمترین مشکل پیش برود و نتیجه نهایی رضایت‌بخش‌تر باشد.

مراقبت‌های پس از ایمپلنت

پس از انجام جراحی ایمپلنت، رعایت نکات مراقبتی و بهداشتی اهمیت زیادی دارد تا محل جراحی به خوبی بهبود یابد و از عفونت یا مشکلات دیگر جلوگیری شود. در این بخش، مهم‌ترین مراقبت‌هایی که باید بعد از ایمپلنت رعایت کنید را به شما توضیح می‌دهیم.

کنترل خونریزی و محافظت از محل جراحی

خونریزی بعد از ایمپلنت طبیعی است و ممکن است چند ساعت طول بکشد. بهتر است برای کاهش ورم و خونریزی، از کمپرس سرد روی گونه، فک و چانه استفاده کنید. اگر دندان مصنوعی متحرک دارید، می‌توانید در قسمت مولرها گاز استریل قرار داده و آرام گاز بگیرید. اگر خونریزی متوقف شد، نیازی به گذاشتن گاز نیست. هنگام استراحت، سر خود را کمی بالاتر از قلب قرار دهید و از خم شدن یا استفاده از نی و تف کردن خودداری کنید. همچنین از فعالیت بدنی شدید و سیگار کشیدن تا 10 روز اجتناب کنید.

شست‌وشو و تمیز کردن دهان

در 24 ساعت اول بعد از جراحی، دهان خود را نشویید و مسواک نزنید تا لخته خون در محل جراحی حفظ شود.

از روز دوم تا سوم، به آرامی دندان‌ها را مسواک بزنید ولی محل جراحی را لمس نکنید. از آب نمک ولرم (نصف قاشق چای‌خوری نمک در یک لیوان آب گرم) بعد از هر وعده غذایی برای شست‌وشوی آرام دهان استفاده کنید. اگر دهانشویه مخصوص تجویز شده است، طبق دستور استفاده کنید. 

از روز چهارم تا شش هفته، همان روش شست‌وشو را ادامه دهید و کمی با دقت بیشتر محل جراحی را تمیز کنید.

کنترل درد و ورم

کمی درد و ورم طبیعی است. برای کاهش ورم، کمپرس سرد را حداقل 48 ساعت روی صورت نگه دارید. اگر ورم شدید یا تب بالاتر از 38 درجه سانتی‌گراد داشتید، به دندانپزشک مراجعه کنید. داروهای مسکن را طبق دستور مصرف کنید و بعد از خوردن غذا آن‌ها را بخورید تا حالت تهوع نگیرید. در صورت استفاده از داروهای مخدر، از رانندگی خودداری کنید.

تغذیه مناسب

در 24 ساعت اول از نوشیدن مایعات داغ و استفاده از نی خودداری کنید. بهتر است مایعات خنک یا غذای نرم مثل سوپ و پوره مصرف کنید. از جویدن در ناحیه جراحی پرهیز کنید و رژیم غذایی نرم را حداقل 4 هفته ادامه دهید.

مراقبت‌های روزمره پس از بهبودی اولیه

ایمپلنت دندان یک وسیله پزشکی است، نه دندان طبیعی، و نیاز به مراقبت خاص دارد. تمیز کردن روزانه با مسواک مناسب، نخ دندان مخصوص ایمپلنت، و دستگاه‌های آبی‌شور مانند واترپیک ضروری است. در هفته یک بار ناحیه اطراف ایمپلنت را با انگشت ماساژ دهید تا باکتری‌ها کاهش یابند. معاینات منظم سالیانه نزد دندانپزشک برای بررسی سلامت ایمپلنت و تمیز کردن تخصصی را فراموش نکنید.

نکات مهم دیگر

• از سیگار کشیدن تا 10 روز و مصرف الکل تا 48 ساعت پس از جراحی خودداری کنید، زیرا این موارد روند بهبودی را کند و باعث عفونت می‌شوند.
• اگر در محل جراحی قسمت‌های سخت یا برآمده حس کردید، به آن دست نزنید و به دندانپزشک اطلاع دهید.
• استراحت کافی داشته باشید و تا 3-4 روز بعد از جراحی فعالیت بدنی سنگین انجام ندهید.
• اگر قطعه‌ای که روی ایمپلنت گذاشته شده شل شد، نگران نباشید و سریعاً با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

انواع روکش ایمپلنت دندان بر اساس جنس

بعد از اینکه پایه ایمپلنت در استخوان فک شما قرار گرفت و به خوبی جوش خورد، مرحله نهایی درمان یعنی نصب روکش یا تاج دندانی انجام می‌شود. انتخاب نوع روکش تأثیر زیادی در زیبایی لبخند، کارایی دندان و ماندگاری ایمپلنت دارد. روکش‌ها از مواد مختلفی ساخته می‌شوند، و هر کدام برای موقعیت و نیاز متفاوتی مناسب هستند. در این بخش با رایج‌ترین انواع روکش ایمپلنت از نظر جنس آشنا می‌شوید.

روکش زیرکونیا

زیرکونیا یکی از مقاوم‌ترین مواد برای ساخت روکش ایمپلنت است. این ماده‌ی سفیدرنگ در برابر فشار جویدن بسیار مقاوم است و برای دندان‌های پشتی که درگیر فشار زیاد هستند انتخاب خوبی است. اگرچه زیرکونیا جامد ظاهر کاملاً شفافی ندارد، اما نسخه‌های نیمه‌شفاف آن برای دندان‌های جلویی نیز استفاده می‌شود. در این حالت، لایه‌ای نازک از زیرکونیای شفاف روی زیرکونیای پایه قرار می‌گیرد تا نور را بهتر عبور دهد و شباهت بیشتری به دندان طبیعی پیدا کند.

برای اطلاعات بیشتر مطالعه مقاله "مقایسه ایمپلنت تیتانیومی و زیرکونیا" را فراموش نکنید.

روکش چینی جوش‌خورده با فلز (PFM)

این نوع روکش ترکیبی از فلز و چینی است. بخش داخلی آن از فلز ساخته شده تا استحکام بالایی داشته باشد و روی آن با پرسلن پوشانده می‌شود تا ظاهر طبیعی شبیه به دندان ایجاد شود. روکش‌های PFM سال‌ها انتخاب اول دندانپزشکان بوده‌اند. البته در برخی موارد ممکن است با گذشت زمان، خط تیره‌ای از فلز در نزدیکی لثه دیده شود که آن را برای دندان‌های جلو کمی محدود می‌کند.

روکش تمام سرامیک یا چینی

اگر ظاهر طبیعی برایتان اولویت دارد، روکش تمام سرامیک بهترین گزینه است. این روکش‌ها هیچ فلزی در ساختار خود ندارند و از نظر رنگ، شفافیت و فرم کاملاً شبیه دندان واقعی هستند. به‌همین دلیل، برای دندان‌های جلویی که بیشتر در معرض دید هستند توصیه می‌شود. البته روکش‌های سرامیکی نسبت به انواع فلزی شکننده‌تر هستند و باید با دقت بیشتری مراقبت شوند.

روکش با آلیاژ طلا

روکش‌های طلا یا آلیاژهای طلا ترکیبی از طلا با فلزاتی مانند پالادیوم، نیکل یا کروم هستند. این ترکیب باعث می‌شود روکش دوام بسیار بالایی داشته باشد، به‌راحتی فرسوده نشود و حتی بعد از سال‌ها نیاز به تعویض نداشته باشد. تمیز کردن آن‌ها هم بسیار ساده است. تنها ایراد آن‌ها ظاهر غیر طبیعی و رنگ طلایی است که باعث می‌شود بیشتر برای دندان‌های پشتی استفاده شوند.

روکش ایمکس (E.max)

روکش ایمکس از مواد سرامیکی جدید به نام لیتیوم دی‌سیلیکات ساخته می‌شود. این نوع روکش علاوه بر زیبایی بالا، مقاومت بسیار خوبی هم دارد. ایمکس هم برای دندان‌های جلویی مناسب است و هم برای دندان‌های عقبی که فشار بیشتری را تحمل می‌کنند. به دلیل ترکیب زیبایی و استحکام، ایمکس یکی از بهترین گزینه‌ها برای افرادی است که هم لبخند زیبا می‌خواهند و هم ماندگاری بالا. تنها نکته منفی این روکش، قیمت بالاتر آن نسبت به سایر گزینه‌هاست.

انواع و قیمت روکش‌های ایمپلنت بر اساس کشور سازنده

امروزه برندهای متعددی در صنعت ساخت ایمپلنت دندان فعالیت می‌کنند، اما همه آن‌ها از نظر کیفیت، ماندگاری و تطابق با بدن انسان در یک سطح نیستند. یکی از مهم‌ترین معیارها برای دسته‌بندی این محصولات، کشور سازنده آن‌هاست. کشورهایی مانند آمریکا، آلمان، سوئیس، کره جنوبی، فرانسه، برزیل، ایران و ... از تولیدکنندگان اصلی در این حوزه محسوب می‌شوند. در ادامه با معتبرترین برندهای هر کشور آشنا می‌شوید.

ایمپلنت آمریکایی

ایمپلنت‌های دندانی ساخت آمریکا معمولاً در بالاترین سطح استانداردهای جهانی تولید می‌شوند. این کشور با تکیه بر فناوری‌های پیشرفته، آزمایشگاه‌های مجهز و سال‌ها تجربه بالینی، محصولاتی را ارائه می‌دهد که از نظر استحکام، دوام، و موفقیت در کاشت بسیار قابل اعتماد هستند. در عین حال، ایمپلنت‌های آمریکایی معمولاً قیمت بالاتری نسبت به سایر برندها دارند، اما این هزینه بیشتر در بسیاری از موارد با نتایج درمانی بهتر جبران می‌شود.

از جمله مشهورترین برندهای ایمپلنت آمریکایی می‌توان به Zimmer Biomet، Nobel Biocare (بخشی از آن در آمریکا تولید می‌شود) و BioHorizons اشاره کرد. این برندها به دلیل طراحی دقیق رزوه‌ها، اتصال پایدار با استخوان و پشتیبانی بالینی قوی، بین دندانپزشکان محبوبیت زیادی دارند. برند BioHorizons به‌ویژه در آمریکا و اروپا کاربرد گسترده‌ای دارد و به خاطر خاصیت آنتی‌باکتریال سطح ایمپلنت‌ها شناخته می‌شود.

قیمت هر واحد حدود: 35,500,000 تا 50,000,000 تومان

ایمپلنت آلمانی

آلمان به‌عنوان یکی از قطب‌های مهندسی در دنیا، ایمپلنت‌هایی با طراحی بسیار دقیق و مقاومت بالا تولید می‌کند. شرکت‌های آلمانی در ساخت ایمپلنت‌ها از آلیاژهای خاصی استفاده می‌کنند که هم استحکام مکانیکی بالایی دارند و هم با بدن انسان کاملاً سازگار هستند. ایمپلنت‌های آلمانی به طور خاص برای بیمارانی که تراکم استخوان پایین‌تری دارند مناسب هستند.

از برندهای شناخته‌شده آلمانی می‌توان به ICX، Bego و Ankylos اشاره کرد. برند ICX با توجه به طراحی ساده و در عین حال عملکرد عالی، محبوب دندانپزشکان ایرانی نیز هست. برند Ankylos با طراحی خاص اتصال داخلی (Morse Taper) باعث ثبات بالای روکش ایمپلنت می‌شود و در کاهش تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت مؤثر است.

قیمت هر واحد حدود: از 19,500,000 تومان

ایمپلنت سوئیسی

سوئیس یکی از قدیمی‌ترین و معتبرترین کشورهای تولیدکننده ایمپلنت دندان است. دقت بالا در فرآیند ساخت، استفاده از مواد خالص، و نظارت سخت‌گیرانه بر کیفیت، باعث شده ایمپلنت‌های سوئیسی همواره جزو بهترین گزینه‌ها در دنیا باشند. درصد موفقیت بالا و کمترین میزان شکست در بلندمدت از مزایای اصلی این محصولات است.

مشهورترین برند سوئیسی بدون شک Straumann است. این برند با بهره‌گیری از فناوری سطحی SLA و SLActive، امکان ادغام سریع‌تر ایمپلنت با استخوان فک را فراهم کرده است. همچنین برند Nobel Biocare اگرچه ریشه‌ای آمریکایی دارد، اما بسیاری از خطوط تولید آن در سوئیس قرار دارند و محصولاتش کیفیتی در سطح جهانی دارند.

قیمت هر واحد: از 20,500,000 تومان

ایمپلنت کره‌ای

در سال‌های اخیر، کره جنوبی با سرمایه‌گذاری گسترده در حوزه تجهیزات دندانپزشکی، توانسته جایگاه قابل توجهی در بازار جهانی ایمپلنت دندان به‌دست آورد. ایمپلنت‌های کره‌ای معمولاً با قیمت مناسب‌تری نسبت به نمونه‌های اروپایی عرضه می‌شوند و به همین دلیل برای بیماران با بودجه محدود، گزینه‌ای ایده‌آل به شمار می‌آیند. کیفیت ساخت این ایمپلنت‌ها نیز در سطح خوبی قرار دارد.

از معروف‌ترین برندهای کره‌ای می‌توان به Dentium، Osstem، Implantium و Dio اشاره کرد. برند Dentium به دلیل عملکرد بالا و تطابق خوب با استخوان فک، در ایران بسیار رایج است. برند Osstem نیز به واسطه طراحی‌های متنوع و سطح میکروخش‌دار ایمپلنت‌ها، نتایج موفقی را در کاشت دندان ارائه می‌دهد.

قیمت هر واحد حدود: 19,000,000 تا 29,500,000 تومان

ایمپلنت اسپانیایی

ایمپلنت‌های اسپانیایی به‌دلیل تعادل خوب بین کیفیت و قیمت، به‌خصوص برای افرادی که به دنبال راه‌حلی اقتصادی‌تر نسبت به برندهای سوئیسی و آلمانی هستند، گزینه مناسبی به شمار می‌روند. کشور اسپانیا در زمینه تولید تجهیزات پزشکی، از جمله ایمپلنت دندان، توانسته جایگاه قابل قبولی در بازار اروپا به دست آورد و برندهایی مانند Muzo شناخته شده‌اند که با تمرکز روی دوام مناسب و کیفیت قابل قبول، سهمی از بازار ایمپلنت‌های دندان را به خود اختصاص داده‌اند.

قیمت هر واحد: از 19,500,000 تومان

ایمپلنت ایرانی

در سال‌های اخیر، شرکت‌های ایرانی نیز وارد عرصه تولید ایمپلنت دندان شده‌اند. هرچند کیفیت ایمپلنت‌های ایرانی هنوز با برندهای مطرح جهانی فاصله دارد، اما تلاش برای بهبود تکنولوژی ساخت و کاهش قیمت تمام‌شده باعث شده این محصولات در برخی کلینیک‌ها مورد استفاده قرار بگیرند.

یکی از برندهای شناخته‌شده ایرانی Ideal است. این برند توانسته با ارائه ایمپلنت‌هایی اقتصادی، بخشی از بازار داخلی را پوشش دهد. البته توصیه می‌شود برای درمان‌های حساس یا در استخوان‌های با تراکم پایین، از برندهای بین‌المللی استفاده شود.

قیمت هر واحد حدود:

مشابه نمونه کره‌ای: حدود 11,000,000 تومان
مشابه نمونه اروپایی: حدود 15,800,000 تومان
مشابه نمونه آمریکایی و درجه یک: حدود 18,500,000 تومان

هزینه ایمپلنت دندان به چه عواملی بستگی دارد؟

هزینه ایمپلنت به عوامل مختلفی بستگی دارد:

• تعداد دندان‌های مورد نظر
• نوع ایمپلنت و برند آن
• نیاز به جراحی‌های مکمل مانند پیوند استخوان
• محل قرارگیری ایمپلنت در فک
• برخی بیمه‌های درمانی بخشی از هزینه ایمپلنت را پوشش می‌دهند. در مقایسه با روش‌هایی مثل بریج، ایمپلنت در بلندمدت مقرون‌به‌صرفه‌تر است چون نیاز به تعویض ندارد.

جمع‌بندی

ایمپلنت دندان یکی از بهترین روش‌های جایگزینی دندان‌های از دست‌رفته است که ظاهر، عملکرد و سلامت دهان را بهبود می‌بخشد. هرچند هزینه آن بالاست، اما دوام بالا و حفظ استخوان فک از مزایای مهم آن است. اگر قصد انجام این روش را دارید، با دندانپزشک مشورت کنید تا شرایط فک و سلامت شما بررسی شود.
اگر قصد انجام ایمپلنت را دارید، بسیار مهم است که ابتدا با یک دندانپزشک متخصص مشورت کنید تا وضعیت استخوان فک و شرایط سلامت دهان شما به دقت بررسی شود و بهترین راهکار درمانی بر اساس نیازهای شما انتخاب شود.
دکتر علی سجودی، با سال‌ها تجربه و تخصص در زمینه ایمپلنتولوژی، آماده است تا شما را در این مسیر همراهی کند و بهترین مشاوره‌ها و درمان‌ها را ارائه دهد. برای دریافت مشاوره رایگان و هماهنگی وقت ملاقات، می‌توانید از طریق تماس با کلینیک یا مراجعه به وب‌سایت اقدام کنید.

 

کاشت ایمپلنت دندان + روکش  دندان + لذت داشتن دندان زیبا و سالم

بهترین متخصص ایمپلنت دندانی یا ایمپلنتولوژیست برای درمان ایمپلنت باید دانش عملی کافی را داشته باشد.

بهترین متخصص ایمپلنت علاوه بر موارد فوق باید دید فنی برای تجویز پروتز برای بیماران داشته باشد.

 

در صورتی که یک یا تعدادی از دندان هایتان را از دست داده اید و نیاز به اطلاعات بیشتر دارید،

برای تعیین وقت مشاوره حضوری با ما در ارتباط باشید.

 

تلفن تماس: 88082941 - 021

اطلاعات بیشتر و مشاوره کلیک کنید