ایمپلنت دندان چیست؟ هزینه کاشت دندان به چه صورت است ؟

مردی که دو بار جهانیان را به خنده واداشت.
اینگوار برنمارک که بود؟ پروفسور «اینگوار برانمارک» ،جراح و ارتوپد سوئدی متولد 1929 کسی بود که علم ایمپلنتولوژی را در جهان متحول کرد و هرگز تصور نمی کرد روزی بتواند پنجره جدیدی در این حوزه به روی جهانیان بگشاید. او با  ادعای طوفانی و آتشین خود، منطق جهان پزشکی را به چالش کشید، تا جائیکه مورد تمسخر و انکار همکاران خود قرار گرفت اما وی هرگز تسلیم نشد. در سال 1952 تمامی تلاشهای پزشکان و دندان‌پزشکان برای کاشت جسم خارجی در بدن با شکست مواجه شده بود. نتیجه کار ، التهاب و پس زدن جسم کاشته شده در بدن بود یعنی استخوان در اطراف پیچ‌های فلزی ثابت‌کننده شکستگی‌های استخوان بدون ترمیم باقی می ماند.
این شکست ها،جراحان  ارتوپد‌ را به این نتیجه رسانده بود که بدن انسان فلزات را پس می زند بدن انسان فلز کاشته شده را پس می زند.؛ درست مانند خاری که در انگشت فردی فرو می‌رود. از اینجا بود که پروفسور برنمارک ظهور کرد. پایان نامه برنمارک نوسازی و رفتار سلول های استخوانی و منابع خونی در اطراف استخوان بود که  مبنای تحقیقات او نیز شد. وی در سال 1969 وزمانی  که به درجهٔ استادی رسیده بود یک تیم 40 نفره را برای تحقیقات در دانشگاه گوتنبرگ با هدف فوق راه اندازی کرد. پروفسور برنمارک و گروه تحت سرپرستی او، یک جسم فلزی از جنس تیتانیوم را داخل استخوان خرگوش جاسازی کردند تا با استفاده از میکروسکوپ روند ترمیم و جریان خون و رفتار سلول را از این طریق پیگیری نمایند.
وی به این منظور و از آنجا که معتقد بود ، استخوان خرگوش بسیار ترد وشکننده است ،پروسهٔ جراحی را با حداقل آسیب  و تروما انجام می‌داد. پس از گذشت دو سه ماه از جراحی و زمانیکه قصد خارج کردن فلز تیتانیوم از استخوان خرگوش را داشت با کمال تعجب ملاحظه کرد که استخوان با تیتانیوم جوش خورده است و امکان خارج کردن آن وجود ندارد. او ابتدا از این مساله ناراحت شد زیراو ساخت فلزهای تیتانیوم از لحاظ تکنولوژی در آن زمان بسیارمشکل بود ولی پس از مدت کوتاهی متوجه «استئو اینتگریشن» شد و مطالعات جدیدی را طرح ریزی کرد.

مشاهده اتفاقی یکپارچه شدن استخوان با قطعه تیتانیومی را می‌توان «سیب نیوتن» دنیای دندان‌پزشکی دانست.  البته نباید فراموش کرد که پروفسور برانمارک یک دندانپزشک نبود. مسیر دشواری  که ذهن خلاق پروفسور برانمارک پس از این مشاهده پیمود، مرز بین شاخه‌های مختلف علوم پزشکی را درنوردید و برای دنیای دندانپزشکی بزرگ‌ترین کشف قرن، اما برای خود وی 30 سال رنج و سختی  را به دنبال داشت.
در سالهای قبل از این کشف بزرگ، تمام تلاش‌های قبلی برای کاشت جسم خارجی در استخوان بدن بیمار پس از ایجاد درد و رنج فراوان،با شکست مواجه شده بود. در چنین تئوری اولیه ایمپلنت‌های دندانی چنان غیر قابل باور بود که جهان پزشکی را آشکارا به خنده واداشت. دندان‌پزشکان در صف مقدم مقاومت در برابر تکامل تحقیقات قرار داشتند و از این لحاظ به‌حق وامدار این مرد بزرگ هستیم.

برانمارک در تمام سه دهه بعد حتی هنگامی که موسسات علمی کشورش از تامین بودجه تحقیقاتش سر باز زدند تسلیم نشد و در آزمایشگاه شخصی خود با همکاری تیم زبده‌ای از بیولوژیست‌ها و پزشکان به مطالعه پدیده شگفت‌انگیز «استئواینتگریشن» یا جوش خوردن استخوان پرداخت.

در طی این سال‌های دشوار دو یار اصلی برانمارک که نه هم وطن او بودند و نه هم‌رشته او؛ نخست مهندس آمریکایی، محقق و دانشمند علم مواد، ریچارد اسکالک، که نخستین ایمپلنت دندانی جهان را طراحی کرد و نفر بعد، ویکتور کویئکا ساعت ‌ساز سوئدی که وظیفه دشوار تراشیدن ایمپلنت و وسایل جراحی را از تیتانیوم بر عهده گرفت.

در سال 1965 هنگامی که گوتسا لارسون سوئدی پس از سال‌ها تحمل نقص مادرزادی کام برای اولین بار توانست به صورت عادی بخندد و غذا بخورد، عنوان نخستین انسان درمان‌شده با ایمپلنت دندانی را از آن خود ساخت. اولین نفر از ده‌ها میلیون انسانی که در دهه‌های آتی به مدد پایمردی‌های برانمارک توانستند از مزایای درمان ثابت لذت ببرند و این دومین باری بود که برانمارک جهانیان را خنداند.

 

 

 

فیلم توضیحات دکتر سجودی در مورد هزینه کاشت ایمپلنت دندان

 

 

کاشت ایمپلنت دندان + روکش  دندان + لذت داشتن دندان زیبا و سالم