بیماری لثه در اثر پلاک میکروبی

بیماری لثه در اثر پلاک میکروبی

عامل اصلی ایجاد بیماری های لثه، پلاک میکروبی است که به صورت لایه ای در سطوح دندان ها و لثه مجاور، تجمع می نماید. (پیشنهاد می شود مقاله همه چیز درباره لمینت دندان را مطالعه بفرمایید) پلاک میکروبی ماده ای نرم به رنگ روشن است که در حقیقت شامل مجموعه ای از میکروب های موجود در دهان، مواد حاصل از آن ها و ترکیبات بزاقی می باشد.

چگونگی تشکیل پلاک میکروبی بدین ترتیب است که لایه نازکی از مواد بزاقی بلافاصله پس از تمیز نمودن دندان ها در سطح آن ها تجمع می یابد. پس از جراحی لثه این بیمارب مرتفع می گردد.

 

این لایه نازک به علت چسبندگی و دارا بودن مواد غذایی لازم محیط خوبی برای لایه گزینی میکروب های داخل دهان به شمار می آید و پلاک میکروبی به این ترتیب با قرارگرفتن میکروب های مختلف بر روی این لایه نازک تشکیل می شود.

در مواردی که پلاک میکروبی ضخامت ناچیزی دارد، از نظر ظاهری قابل دیدن نیست، ولی با استفاده از مواد خاص می توان آن را رنگین و قابل رویت نمود. برای حفظ سلامت دهان، تمیز نمودن روزانه دندان ها به منظور خارج ساختن پلاک میکروبی ضروری است.

پلاک میکروبی که تازه تشکیل یافته و ضخامت قابل توجهی ندارد، از قدرت بیماری زایی کمتری نیز برخوردار است. ولی در صورت عدم رعایت بهداشت دهان بر میزان و حجم آن افزوده شود و تغییراتی در نوع میکروب های آن به وجود می آید که باعث افزایش توانایی آن برای ایجاد التهاب لثه می گردد.

در صورتی که پلاک میکروبی خارج نشود، در نتیجه اضافه شدن مواد معدنی بزاق به آن، به صورت توده ای سخت با سطحی متخلخل و زبر در می آید که به آن جرم دندانی می گویند.

برخلاف پلاک میکروبی که به آسانی با مسواک زدن و با استفاده از نخ دندان قابل تمیزشدن است، خارج ساختن جرم توسط خود شخص و با کمک وسایل بهداشتی میسر نمی باشد و در این مرحله می بایست اقدام به جرم گیری نمود.

جرم ها به علت سطح ناصاف و زبری که دارند، موجب تحریک لثه ها می شوند و همینطور وجود این سطوح ناهموار محیط مناسبی برای تجمع بیشتر پلاک میکروبی جدید است و از این طریق باعث تشدید وضعیت التهاب لثه و سایر بافت های نگه دارنده دهان خواهد شد.

مواد سمی که توسط باکتری های موجود در پلاک میکروبی تشکیل خواهد شد، لثه ها را تحریک می کند. این مواد میکروبی ایجاد شده، اطراف دندان ها را تخریب نموده و موجب جداشدن لثه از دندان و به وجود امدن فضاهایی در اطراف دندان ها می شوند که اصطلاحا به آن ها پاکت می گویند.

تشکیل این پاکت ها با تجمع بیشتر پلاک میکروبی همراه است و با تجمع بیشتر پلاک و پیشرفت بیماری پاکت ها نیز عمیق تر می شوند و پلاک میکروبی قادر به نفوذ بیشتر در فضای زیر لثه و در مجاورت ریشه دندان ها خواهد بود. همچنین در سایتwebmd اطلاعات کاملی وجود دارد.

عوامل دیگری نیز می توانتند در ایجاد بیماری های پریودنتال دخالت داشته باشند که از جمله آن ها می توان به کارهای دندانپزشکی نامناسب نظیر پرکردگی ها و روکش هایی که به خوبی به دندان های مجاور تطابق نداشته باشند، شلوغی دندان ها و تنفس از طریق دهان اشاره نمود.

در مواردی که دندان ها به صورت مرتب در کنار هم قرار نگرفته باشند و حالت شلوغی یا به هم ریختگی وجود داشته باشد، پلاک میکروبی با سهولت بیشتری تشکیل می شود و تمیزکردن آن توسط شخص به مراتب دشوارتر خواهد بود.

در اشخاصی که تنفس دهانی دارند، احتمال بروز ژنژیویت افزایش می یابد، زیرا عبور هوا از دهان باعث خشک شدن سطح لثه به خصوص در نواحی دندان های جلویی می شود و این حالت لثه را نسبت به عوامل محرک موضعی آسیب پذیرتر می نماید.

در صورت وجود عادت تنفس دهانی باید به دنبال علت آن بود. وجود ارتودنسی نیز عامل دیگری برای تجمع بیشتر پلاک میکروبی است. علاوه بر پلاک میکروبی که عامل اصلی موضعی در بروز بیماری های لثه و پریودنتال است، برخی از عوامل و بیماری های مختلف عموئمی نیز وجود دارند که قادر به تشدید بیماری های لثه هستند.