اتصال روکش دندان بر روی ایمپلنت

• روش های اتصال روکش دندان به ایمپلنت
• معایب و مزایای پیج کردن و چسباندن روکش به ایمپلنت

 

 
ایمپلنت دندان یک پروتز تیتانیومی یا زیرکونیا است که در استخوان فک جایگزین ریشه دندان می شود و سپس اباتمنت و یک تاج دندان مصنوعی که به آن روکش دندان گفته می شود، بر روی آن نصب می شود تا کار دندان را انجام بدهد. در واقع روکش تنها بخشی از دندان ایمپلنتی است که در دهان می بینید و بقیه آن در زیر لثه است. اما روکش بلافاصله روی ایمپلنت سوار نمی شود بلکه چند ماه باید صبر کنید تا استخوان به ایمپلنت جوش بخورد و آن را کاملا ثابت کند.

ایمپلنت در واقع شامل سه قطعه است که در مراحل جداگانه به هم وصل می شوند. اولین بخش پایه ایمپلنت، دومین بخش اباتمنت و سومین بخش تاج دندان یا همان روکش است.

 

قبل از این که روکش بر روی ایمپلنت نصب شود باید قطعه واسطه ای به نام اباتمنت روی ایمپلنت پیچ شود. اباتمنت شبیه دندانی که تراش خورده و آماده روکش شدن است، عمل میکند. هنگامی که اباتمنت روی ایمپلنت قرار میگیرد، مدتی باید منتظر بمانید تا بافت لثه اطراف اباتمنت جوش خورده و کامل آن را احاطه کنند و شکل بگیرند.
برای متصل کردن روکش دو روش وجود دارد.

 

1) روکش را می توان با پیچ به اباتمنت وصل کرد تا در جای خود ثابت شود.

2) همچنین می توان روکش را با چسب مخصوص به اباتمنت چسباند و ثابت کرد.

در صورتی که اتصال روکش به ایمپلنت با پیچ باشد، این کار به سادگی و بدون صدمه انجام میشود. اگر چه پایه ایمپلنت بسیار مقاوم و بادوام است اما روکش دندان چنین نیست و پس از چند سال استفاده ممکن است دچار مشکل شده و نیاز به ترمیم یا تعویض پیدا کند. متوسط طول عمر روکش سرامیکی در صورت مراقبت مناسب، 10 تا 15 سال است.

 

بنابراین قطعا نیاز به در آوردن روکش دندان از روی ایمپلنت، وجود خواهد داشت. اگر روکش با پیچ وصل شود، در صورتی که لازم باشد خیلی راحت می توان آن را باز کرد و دوباره سر جای خود پیچ کرد بدون این که روکش یا ایمپلنت صدمه ای ببیند.

اما یکی از معایب متصل شدن روکش با پیچ، احتمال شل شدن پیچ است. گاهی اوقات بیمار احساس می کند دندان ایمپلنتی لق شده است اما علت اصلی آن شل شدن پیچ روکش است. با این وجود، سفت کردن پیچ یا تعویض آن کار ساده ای است.

اگر روکش دندان با چسب به اباتمنت متصل شده باشد، در صورتی که صدمه ببیند یا به هر دلیلی نیاز به درآوردن آن باشد، نمیتوان به راحتی این کار را انجام داد. حتی ممکن است لازم شود اتصال اباتمنت به ایمپلنت باز شود تا بتوان روکش چسبیده به اباتمنت را در آورد. ایجاد سوراخ دسترسی به پیچ اباتمنت در دندان های عقبی به همین منظور انجام می شود.

 

اما این کار برای دندان های جلویی می تواند مشکل زیبایی ایجاد کند و زیبایی دندان را تحت تاثیر قرار بدهد. تعیین محل دقیق خروج پیچ ایمپلنت به اباتمنت دشوار است و اغلب روکشی که به اباتمنت چسبانده شده پس از این که در آورده می شود، باید به طور کل تعویض شود. ممکن است برای تسهیل جدا کردن روکش، از چسب ضعیف تری استفاده شود اما این کار ممکن است باعث شود روکش به خصوص در هنگام جویدن غذا، از اباتمنت جدا شود.

 

 

 

 
یکی از مشکلات پیج کردن روکش، زشت شدن روکش است چون سوراخ پیچ بر روی روکش ممکن است نمایان شود. به همین علت گاهی در شرایطی که ممکن است سوراخ پیچ دیده شود، از چسب برای اتصال روکش استفاده می شود. ترمیم های چسبی به علت پوشاندن سوراخ اباتمنت، در هر جایی از دهان قابل استفاده هستند و مشکلی از جهت زیبایی ایجاد نمی کنند اما روکش پیچی را تنها در جاهایی میتوان استفاده کرد که دیده شدن سوراخ پیچ در روکش مهم نباشد (مثلا سطح جونده دندان های عقبی). این سوراخ را می توان با باندینگ کامپوزیت پر کرد تا مشهود نباشد.

به خاطر داشته باشید چسباندن روکش نیز می توان مسئله ساز باشد. مثلا اگر چسب اضافی کامل پاک نشود (به خصوص در محل اتصال روکش به ایمپلنت) در بافت ها نفوذ کرده و التهاب و عفونت ایجاد می کند.

در برخی شرایط پیچ کردن روکش مطمئن تر است. مثلا در صورتی که ایمپلنت قرار است بارگذاری فوری شود (ایمپلنت یک روزه)، روکش پیچی ساده تر قابل مدیریت است. در مواردی که قرار است روکش بلافاصله پس از جایگذاری ایمپلنت روی آن قرار بگیرد، پیچ بهتر است. مهر و موم چسب ممکن است در شش تا هشت هفته بسیار حساس اول پس از جایگذاری ایمپلنت از بین برود یا در صورتی که به بافت های زیر نفوذ کند باعث التهاب می شود. همچنین برای روکش موقتی سفارشی ، اتصال با پیچ منطقی تر است. برای زیبایی بهتر دندان ایمپلنتی از روکش موقتی سفارشی استفاده می شود تا بافت لثه اطراف ایمپلنت خوب شکل بگیرند. برای اتصال این روکش موقتی از پیچ استفاده می شود تا به راحتی بتوان آن را در آورد.

ترمیم دندان با تجهیزات روز دنیا + زیبایی منحصر به فرد + ماندگاری طولانی مدت