مراحل ساخت و جراحی ایمپلنت چیست؟

 

دسترسی سریع به مطالب: برای مطالعه هر بخش روی لینک مورد نظر کلیک کنید.

 

 

بیشتر درمان های جراحی ایمپلنت در مطب دندانپزشکی و با بی حس کننده ها انجام می شود. ( پیشنهاد میشود مقاله همه چیز درباره لمینت دندان را مطالعه بفرمایید ) برای کاهش استرس بیماران دندانپزشکان در شب قبل از عمل جراحی ایمپلنت دندان آرامبخش توصیه می کنند. در یک نظرسنجی مشخص شد که اضطراب کاشت ایمپلنت به اندازه اضطراب کشیدن دندان است، پس جای هیچ نگرانی نیست.

مورد بعدی ایمپلنت دندان به عنوان پایه بریج در انتهای قوس دندانی به جای پروتز می باشد. همچنین در مواردی که امکان به کار گیری تعداد زیادی ایمپلنت نیست، می توان با قرار دادن چند ایمپلنت از ایمپلنت دندان به عنوان پایه دست دندان برای راحتی استفاده نمود. ایمپلنت دندانی از الیاژ خاصی تهیه شده است که در ادامه به آن می پردازیم. ایمپلنت دندان در استخوان هر دوفک بالا و پایین به جای دندان طبیعی قرار داده می شود و به کمک پروتز دندانی فیکس می شود.
بهترین نوع کاشت ایمپلنت دندان بلافاصله بعد از کشیده شدن دندان می باشد. عوارض ایمپلنت دندان بسیار کم است و از جمله آن ها می توان به واکنش های حساسیتی در ابتدای درمان، جراحی نامناسب و شکست درمان اشاره کرد. معضلات کاشت ایمپلنت دندان مانند مشکلات ناشی از ترزیق های دندانپزشکی، درد، آسیب رسیدن به اعصاب دندان، شکستگی، کوفتگی استخوان و بلعیدن قطعات ایمپلنت است که درصد اتفاق افتادن آن ها بسیار کم است. برای ساخت  ایمپلنت دندان اول فلز تیتانوم را حرارت می دهند و انقدری گرم می کنند تا به درجه دلخواه برسد، بعد از آن به اندازه قطری از ایمپلنت دندان که مد نظر است، از آلیاژ  تیتانیوم شروع به ساخت مفتول می کنند. پس از این مفتول ساخته شده را به همان اندازه که قرار است ایمپلنت طول داشته باشد، تکه می شود.
 بعد از آن سطح داخلی و بیرونی این قطعات بریده شده به وسیله ماشین CNC تراش داده می شود. در مرحله بعدی پودر مخصوصی که فقط یک مرتبه و برای یکبار قابل مصرف است، برای شروع فرایند سندبلاست کردن ایمپلنت دندان وارد مخزن مخصوص می شود و بعد از مکیده شدن از سمت دیگر دستگاه بیرون می آید. در عمل سندبلاست فلز آلمینیوم اکسید به کار گرفته می شود، سندبلاست سطح جانبی ایمپلنت دندان را تا 400 برابر بیشتر می کند.  پس از این مرحله به اسیدشویی تیتانیوم پرداخته می شود که این امر نیازمند زمان و بودجه تقریبا بالایی می باشد. بعد از اتمام مرحله اسیدشویی، ایمپلنت دندانی را تمیز می شویند، آن را بسته بندی می کنند و ایملنت را برای استریل کردن به وسیله اشعه گاما آماده می کنند. سپس ایمپلنت حاضر شده را به محل مورد نظر می برند. در این مرحله تقریبا ساخت ایمپلنت دندان رو به اتمام است. حال به کلیه ایمپلنت ها سریال خاصی داده می شود و برای بازار فروش آماده سازی می شوند.
 

اقدام اولیه دندانپزشک با آماده سازی دهان بیمار و شکافتن لثه در جایی که قرار است ایمپلنت کاشته شود و با تجهیزات پزشکی سوارخی در اندازه مشخص در محل مورد نظر ایجاد می شود و بعد از قرار دادن ایمپلنت در ناحیه مورد نظر لثه را به حالت اولیه خود با کمک باخیه باز می گرداند. بعد از انجام جراحی ایمپلنت اقدامات بعدی تجویز دارو، توصیه های بهداشتی بعد از عمل جراحی ایمپلنت و قرار ملاقات بعدی را به شما ارائه دادن است. نکته ی بسیار مهم که شما باید دقت بفرمایید این است که بعضی از جراحی های ایمپلنت فقط در یک جلسه انجام می شود. در سایت wikipedia نیز مطالب مفیدی وجود دارد .

 

 

در این مرحله پس از جوش خوردن ایمپلنت با استخوان و محکم شدن ایمپلنت در لثه عمل جراحی برداشتن سرپوش و جایگذاری تاج مصنوعی اولیه انجام می شود. در این مرحله زمان کمتری نسبت به جراحی ایمپلنت صرف می شود. در این مرحله اگر پزشک صلاح بداند روکش موقت تاج بر روی ایمپلنت قرار خواهد گرفت. پس از انجام این اقدامات مرحله دوم قالب گیری صورت می گیرد تا تاج نهایی در لابراتوار طراحی و ساخته شود.

 

 

پس از ساخته شدن تاج در لابراتوار دندانپزشک با دقت ان را بررسی خواهد کرد که مشکلی در طراحی آن نباشد و در صورت عدم کیفیت مطلوب آن برای رفع مشکل به لابراتوار ارسال کرده و مشکل را حل می کند. بعد از بررسی مجدد تاج را بر روی ایمپلنت (آباتمنت) قرار می دهد. سپس اقدامات مراقبتی بعد از جراحی ایمپلنت به  بیمار تجویز می شود.

 

 

چه کسانی نمی توانند کاشت ایمپلنت داشته باشند؟
در بعضی از موارد ممکن است، بیماری نتواند کاشت ایمپلنت را داشته باشد. مثلا بیماری که رشد استخوانی کافی نداشته باشد یا دیابتیک داشته باشد. یکی از ضرورت های ایمپلنت، داشتن شرایط جسمی سالم است: برای مثال  کسانی که دیابتیک، سیگاری ها، بیماران لوسمی، ایدز یا افرادی که رشد استخوانی کافی ندارد، برای انجام ایمپلنت واجد شرایط نیستند. اکثر مردم در سنین بالا به بیماری تحلیل لثه مبتلا می شوند. اگر به بیماری دچار شدند، ایمپلنت آن ها ترمیم پذیر است یا باید تعویض گردد.

 

بر اساس بررسی های انجام شده متوجه شدیم که از اولین سال کاشت به میزان یک میلیمتر استخوان های طرفین ایمپلنت تحلیل می رود. اما وقتی که همه ی شرایط مطلوب باشد و نگهداری از ایمپلنت به خوبی انجام شود، این افزایش استخوان بعد از سال اول به یک دهم میلیمتر کاهش پیدا می کند. البته این آمار ممکن است بالا و پایین داشته باشد و بیشتر کسانی که ایمپلنت انجام دادن همین میزان تحلیل را هم ندارند، بنابر این تحلیل استخوان های بین ایمپلنت در حدی نیست که نگران کننده باشد. هنگامی این اتفاق می افتد که لثه دچار مشکلات عفونی یا بیماری های لثه ای باشد و اگر بیمار این مشکلات را داشته باشد ترمیم استخوان و با سازی استخوان برای کاشت ایمپلنت نیاز است.

ایمپلنت دندان یک نقطه اتکای با ثبات برای دندان های مصنوعی به شمار می آید. دندان های مصنوعی و پل های روی ایمپلنت دندان داخل دهان تحرک ندارند. پایه های محکم ایمپلنت به عملکرد دندان های مصنوعی، پل ها و همچنین روکش ایمپلنت دندان کمک بسزایی می کند. هدف اصلی از جایگذاری ایمپلنت حفظ و نگهداری استخوانی می باشد که در ناحیه بی دندانی از دست رفته است. در مواقعی که به همراه ایمپلنت دندان مجبور به بازسازی استخوان هستیم و این مسئله ناشی از تحلیل متوسط تا شدید استخوان است،
می بایست با کمک پودر استخوان و بلاک استخوانی عمل پیوند استخوان را انجام دهیم. در اول کار فیکسچر درون استخوان فک قرار داده می شود، سپس روی فیکسچر، اباتمنت و سپس روی آن روکش گذاشته می شود. بنابراین، بعد از انتخاب ایمپلنت دندان مناسب، فیکسچر داخل دهان بیمار گذاشته می شود. پروتزی که روی آن گذاشته می شود متفاوت است و می تواند ثابت یا متحرک باشد. در اینجا به 2 روش از کاشت ایمپلنت دندان اشاره می کنیم.
در اولین روش چهار عدد ایمپلنت دندان به قطر 0.2 سانتی متر در فک قرار داده می شود، به شکلی که سر گرد ایمپلنت از لثه بیرون بیاید و با 4 قسمت که housing نام دارد، اتصال آن فراهم می شود. درصورتی که با تحلیل استخوان روبرو باشیم، این روش که حدود 120 دقیقه طول می کشد، می تواند روش موثری باشد. در روش دوم شش ایمپلنت در فک پایین و هشت عدد در فک بالا مورد استفاده قرار می گیرد و سپس روی این ایمپانت ها را با پروتز می پوشانند تا دندان ها ثبات خود را داشته باشند. ایمپلنت دندانی از لحاظ روحی روانی تاثیر بسزایی در بیمار می گذارد و با توجه به عواملی مانند قدرت و تجربه دندانپزشک، نوع ایمپلنت دندان استفاده شده، آلیاژ ایمپلنت، وضعیت سلامت بیمار، مراجعات سالانه بیمار به پزشک، تجربه کارکنان لابراتوار و به طور کلی عملکرد تیم دندانپزشکی می توان نتیجه ای خوب از کاشت ایمپلنت به دست آورد.
اما هدف اصلی از کاشت ایمپلنت حفظ و نگهداری استخوانی است که در ناحیه بی دندانی از دست رفته است و همچنین در مواردی به همراه ایمپلنت پزشک ناگزیر است استخوان ناحیه را به علت تحلیل متوسط تا شدید استخوان بازسازی کند که نیازمند پیوند استخوان با کمک پودر استخوان و بلاک استخوانی می باشد. ثبات در هنگام جراحی به حجم، کیفیت استخوان و همچنین طول و قطر ایمپلنت به کار رفته بستگی دارد. به هر میزان که حجم استخوان بالاتر و کیفی آن بهتر باشد و همچنین تراکم استخوان بالاتر باشد، ایمپلنت دندان ثباتش افزایش می یابد و همچنین می توان گفت به دلیل بالابودن ثبات می توان در جراحی با یک مرحله آن را تحت نیرو قرار داد. در صورتی که تراکم استخوان پایین باشد و یا به میزان کافی حجم استخوان داشته باشیم، می توان ایمپلنت هایی با قطر بیشتر به کار برد. در شرایطی که ثبات اولیه ایمپلنت زیاد نباشد، جراحی ایمپلنت باید در 2 مرحله صورت پذیرد و تا 2 ماه زمان می توان برای جوش خوردگی ایمپلنت در نظر گرفت و سپس تحت نیرو قراردادن ایمپلنت آغاز می شود.

 

 

کاشت ایمپلنت دندان + روکش  دندان + لذت داشتن دندان زیبا و سالم